معماری پایدار رویکردی مناسب در طراحی مجتمع های مسکونی مبتنی بر مولفه های محیط زیست و انرژی

در چند دهه اخیر با رشد روزافزون مجتمع های مسکونی مختلف، درکمال ناسازگاری با محیط، در جای جای کشور مواجه هستیم که به دلایل مختلف بالاخص عدم کنترل دولت و سازمان های مرتبط، وضع قوانین نامناسب و سیاست های نادرست، افزایش جمعیت و ازدیاد تقاضا، گرانی زمین، غلبه فرهنگ بسازبفروشی و… روز به روزتشدید می شود و رویه ای است که متاسفانه هر روز سریع تر شده و درکشورهای جهان سوم با بی تفاوتی کامل نسبت به آن مواجه هستیم. آلودگی های مختلف هوا، دید و منظر، صدا و آب مشکلاتی است که نمی توان با بی تفاوتی ازکنارآن گذشت چرا که زندگی را درآینده ای نه چندان دوربرای ساکنین یک خانه هر چند زیبا وگران قیمت، نامطبوع و ناممکن میکند. لذا با افزایش بی رویه جمعیت و کمبود زمین در شهرها مباحث مسکن پایدار که در آن هدف ایجاد مسکن با توجه به اصول معماری پایدار دریچه جدیدی را در برنامه ریزی مسکن برای ما گشوده است و اعمال یک نگاه پایدار به ساخته های مسکونی می تواند تاثیر شگرفی در فرایند پایداری داشته باشد. بدین سان این مسیله، بستری لازم را برای نگارش پژوهش حاضر فراهم کرده است. هدف اصلی از نگارش پژوهش طراحی مجتمع مسکونی با توجه به معماری پایدار است که بتواند با احترام به محیط زیست و منابع انرژی از پیشرفت های تکنولوژیکی متناسب با نیازهای طراحی بهره برده و گامی در جهت ایجاد الگویی پایدار در سکونت و بهینه سازی مصرف انرژی در کنار توجه به کیفیتفضایی بردارد و سعی بر آن است تا کاستی های ذکر شده را به حداقل رسانده و مجموعه ای مسکونی را با رویکرد بین المللی معماری پایدار طراحی کرد. روش تحقیق پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی- تحلیلی است که از ابزار جمع آوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای و اسنادی در بستر بهره گیری از مطالعات میدانی بهره برده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که با بهره گیری از علم معماری پایدار در ترکیب با ارزش ها و عناصر حاکم بر محیط های مسکونی می توان به طرحی مناسب برای این مجتمع ها با توجه به اهدافش دست یافت. مسکن پایدار سعی دارد طرحی را ارایه دهد که علاوه بر این که منطبق بر سیاست های اتخاذ شده برای این نوع مجتمع هاست بتواند کیفیت فضایی را به همراه حس احترام به طبیعت و محیط زیست پیرامون برای ساکنین این مجتمع ها به ارمغان آورد